Medan enkelte nøyer seg med å trekkja ein koketorsk i ny og ne, dreg andre på meir “eksklusiv” safari, slik som jakt på kvinner, elefantar og fulle bjørnar. Men det kan verta nok av det også, i alle fall for omgjevnadene. Det har denne karen smerteleg fått røynt. Google
Exit, gamle konge.
Han var en gang en konge stor; elsket av folket på den spanske jord. Forsvarer av folkestyre og demokrati, levde i glansen av kongehusets magi.
Men så kom den store 40-års-krisen, da snudde kongen fort på flisen. Bort fra dronning, folk og land. Nå ville han endelig være mann!
Han reiste på jakttur med sin frille. Hjemme satt dronningen og hadde det ille. Elefanter ville han legge ned, men ble frillen lagt ned i elefantens sted?
Beskytteren for verdens truede dyr ble en dårekonge og en fyrrig fyr. Elefantfelling skulle gjøre ham til mann, men det ble elefanten som felte ham.
Så nå har kongen forlatt sin trone, Men får han beholde sin kone? Svaret får vi nok i et senere vers, først må kongerverdigheten til pers.
Hva er det ofte så lett å glemme ? Jo, konsekvensen som lurer der fremme. Styr unna alt som heter 40-års-krise, ellers må du kanskje stå ute og fryse. 04.06.2014.M-m.
Eg trudde at mars kom til å verta ein roleg månad kor folk og samfunn var trøytt av vinter og lada opp til våronna – både ute og inne, i politikk og byråkrati osv. Men nei, avisoverskriftene gav inspirasjon til eit lite samandrag også denne månaden.
I går (ikkje 1. april) kvakk eg til då eg hadde i meg morgonkaffien. Då høyrde eg at vårt kjære mattilsyn hadde slege til mot den skamlause og ukontrollerte julefeiringa for dei 3000 som kvart år vert halde av friviljuge organisasjonar i tigerstaden. For å få halda fram med denne tøyleslause åtferda med servering av ribbe og pinnekjøt lyt no eit par tusen friviljuge kursas opp til å verta godkjende servitørar, og all mat som vert servert må vera sporbar attende til søya eller svinet. Jaja, seier eg – det er godt at nokon ser etter oss og leider vår vinglande gonge gjennom regelverket.
No fekk høgresida ein traurig start, dei snåva og mykje gjekk gale. Hasjrøyking i høgre, og debatten tok fart, Som nulltolerant parti vert det «bale». Og han som ville sleppa hasjen laus fekk på årsmøtet ståande applaus.
På kvinnedagen slo Erna til stort, fekk tusenvis av kvinner i demotog, for kvinneretten til framleis fri abort snåva ho i uklårt tankeflog, då ho meinte det var betre saker å fremja enn mot ei KRF-styrt regjering å remja.
Helseministeren hevda så eplekjekk, turnusplass er ingen menneskerett. Men her slår logikken ein sprekk, ser ikkje samanhengen rett og slett Kvifor utdanna eit hopetal lekjarar då, når dei ikkje sluttutdanning kan få.
Han Jens gjekk nøgd i årets kvinnetog, dette hadde han gledd seg til i mange år. No kunne han gjerne vera fri og fjåg, no som han var i opposisjonens vår. Det er kjekt å vera i opposisjon, og ta del i ein og annan protestaksjon.
Så vil eg audmjukt gratulera han Jens, med ein tung, prestisjefylt jobb i verdas avsindige maktturbulens kor forhandling lyt erstatta machomobb. Måtte han lukkast, verda treng det. Ikkje krig og naud, men fridom og fred.
No er me i gong med eit bankspleiselag. DNB treng meir pengar i kassa. til å finansiera sjefen sitt pengejag; det gjeld å få fylt madrassa. I år fekk Bjerke ein halv million, som takk for sin lukrative renteaksjon.
Endeleg har mattilsynet vakna, dei vil ha kontroll med jula til dei svake. Nå kan dei truleg julevarmen sakne, utan sporbar ribbe og julekake. Ja, så lyt visst friviljuge på kurs, for å verta godkjent servitørressurs.
Så lyt de vara dykk heime i stova, og sikra «sporbarhet» og kompetanse. Eller vil de framleis bryta lova, og vitlaust rundt julagrana danse. Han lyt også sporast grauten på låven, elles vert det vel ein smekk frå «oven».
Av vinteren var me begge trøytt og lei, etter eit halvår i uverets tegn. Mot palmesusen bar det i vei, rømlingar frå storstorm og regn. Politikk og dårskap får vera i fred, for i ferietida roar me ned. 31.03.2014.M-m.
En hel verden er i dag bekymret for utviklingen i Ukraina, og da spesielt på Krimhalvøya, som har en meget spesiell status i forholdet til Russland, idet den største befolkningsgruppen er russisk, og Putin har den russiske svartehavsflåten i Sevastopol. At Russland kan være bekymret for utvilingen i Ukraina, kan en, med tanke på historien forstå. Men å trampe over krimhalvøya med slike elefantføtter som Putin nå bruker, er hinsides både folkerett og verdensborgernes rettferdighetssans. Vi har stor sympati for det ukrainske folket og håper at konflikten etterhvert løser seg på diplomatisk måte. Om den får eskalere, kan lett hele verdensfreden stå i fare.
I fjor var vi på cruise og besøkte bl a Odessa og Jalta, og det vi såg av krimhalvøya framstod som spennede, både historisk og kulturelt. Jeg vil i dag vise noen bilder fra Jalta som har en sentral plass i krigshistorien fra siste verdenskrig. Innseilingen til Jalta kunne fremvise, bl a en vakker og vedlikeholdt kirke. Her ligger Livadiapalasset hvor Russlands siste tsar, Nikolay bodde med sin familie. Jaltakonferansen på slutten av siste verdenskrig fant også sted i denne bygningen. Konferansen fant sted 4 – 11 februar 1945. Dette er tsarens skrivebord. og her er det runde bordet Stalin, Churchill og Roosevert fremforhandlet jaltaavtalen. Jaltaavtalen ble underskrevet her. Den inneholdt inndelingen av Tyskland i fire okkupasjonssoner, Og den skisserte opp hvordan krigsskadeerstatningen fra Tyskland skulle håndteres. Svalereiret er en helt spesiell bygning. Bygget av en eksentrisk engelskmann, tror jeg. Nå en eksklusiv restaurant. Tilslutt en vakker venetiansk lysekrone fra Livadiapalasset.
…og denne måneden har stort sett vært preget av OL-prestasjoner og pamper. Men noen “rariteter” har jo forekommet innimerllom… Til eksempel har denne nå blitt “fysj og fy”!
Februar 2014.
Dei fekk eit problem borte i jødeland, med ei heilnorsk, kristen jente, kjærast med ein rettruande jødemann, ein relasjon jødane ikkje anerkjente. I Israel slo forholdet sterke gnister, for guten var son til landets statsminister.
Stakkars jøder, har dei ikkje vanskar nok, med muslimar og andre vantru individer. om ikkje ei norsk jente skulle gjeva dei sjokk i desse jødeturbulente tider. Nei, takka meg til ei meir avslappa tru, der kristne og heidningar saman kan bu.
Så les me om årets sluttpakkefest; ein toppsjef laut reise med hatten og frakken. Over 30 millioner frå Sparebanken Vest gav han råd til den dyraste konjakken. Medan me sat og kjende grådigheitsstanken glisa den avsette heile vegen frå banken.
No er det endeleg OL på nytt. Å, så me har venta i fire år. 300 milliarder er berre, pytt-pytt når Putin oppe på sigerspallen står. Med skogane fulle av krutt og missil slepp han å sjå ein einaste homofil.
Så nokre ord om den Heibergske skandale. Skijentene ville syna medkjensle og sympati. Eit syrgjeband rundt armen kom ikkje på tale, for her synte OL-pampar liten empati. OL er?kje staden for medkjendsle eller sorg, som aktiv er du fange i IOC?s heilage borg.
No er brunosten «Queso non grata». Han inneheld mykje sukker og fett. Då lyt han bort frå frukostfata ein gamal usunn yndlingsrett. Men pytt, me har snopet og brusen, med Grandiosaen attåt, gjer det susen.
Så er OL-fakkelen sløkt. Slutten på den store vinterfesten. Dei fleste tevla med iver og kløkt. Nokre rakk toppen, og andre nesten. Takk for innsatsen, menn og kvinner. Leiken er viktig, om ikkje alle vinner.
Så er me attende til normalen. AP vil svartmåla dei blå. I den politiske jammerdalen vert spådd kor gale det no vil gå. Sjølv om Siv og Martin har funne tonen, er dei hund og katt i den politiske diskusjonen. 28.02.2014.M-m.
Så har det skjedd igjen. En toppsjef har blitt sparket fra sin kremjobb, men står allikevel igjen med toppgevinsten, nemlig 32,5 mill i avskjedsgave. Denne gangen er det Klakegg i Sparebanken Vest som ble såpass uspiselig for sitt styre at han gikk på dagen, og jeg er sikker på at han lo hele veien fra banken. Google Her stirrer Klakegg lengselsfullt opp mot Sareptas krukke og ser millionene renne ned i bankkontoen hans.
En del av dette bildet er også at banken i fjor reduserte staben med 60 årsverk for å spare inn 30 mill årlig, så da har de i alle fall allerede finansiert sluttpakken til sjefen! Jaja, den enes død, den andres brød. Jeg trodde faktisk at man nå etter alt snakket om de gyldne fallskjermer hadde moderert disse eventyrlige sluttvederlagene, men grådigheten fikk seire igjen.
I år skal me feira grunnlova vår, og då skal det verta festivitas. Mykje gjevt folk på gjestelista står, statsmenn og kongehus skal vera på plass. Men svenskekongen ville halda seg borte. Var han i beit for nystroken skjorte?
Nei, kungen hadde vel andre planer, han er ein annsam gamal mann. Rundt på nattklubb med fyrige damer, og Sylvia sit heime og ventar på han. Så no har ho antakeleg gått til streik. Lei av gubben sin nattklubbleik?
Men så fann knugen reversen, han kunne likevel feira med oss. No lyt Sylvia fiksa buksepersen, og rigga til gubben i kjole og floss. Ja, så er me klar for feiring og fest, utan nei frå ein einaste gjest.
No skal du få høyra siste nytt, skal du plukka søppel lyt du ha kurs. Dugnadsgjenger kjende seg snytt, for dei var ein søppelplukkingsressurs. Dei plukka skrot langs vegar og stier, med kurskravet fekk dei magrare tider.
I senterpartiet er vindkasta store, Ein ladejarl slest mot ei sognetaus. Men no er kravet, alt skal på bordet, ellers slepp dei hinmannen laus. Med fleire store i same sekken, høyrer du bråket, og venter på sprekken.
Reklame for sprit har vorte fy. Det same gjeld for øl og vin. Kva hender då i vår kreative by, der ein utestad heiter Royal Gourmet..og Gin. Her skulle eigaren pent skifta namn, om skjenkepolitikken skulle koma i hamn.
Men kva så med alle dei andre med alkoholhaldige firmanavn. Lyt dei også firmanavna forandre så reklameforbodet skal liggja i hamn? Kva skal så Vinmonopolet heita? No lyt byråkratiet ut og leita.
Eit OL i Oslo er visst mykje om å gjera, to jubleveker for pampen og folket flest. Men fyrst lyt OL-pampane få læra at det er i Oslo champagnen smakar best. Kva må så gjerast for å få det til? Jau, ei smørjebu i Sotsji til tolv-fjorten «mill».
Til sist ei soga om ein ministerson kjærast med ei heilnorsk jente. Det skapte opprør i ein ortodoks nasjon som fylgjer guds jødiske testamente. Før ho vert godtkjend av denne nasjonen lyt ho visst oppgje den kristne tradisjonen. 31.01.2014.M-m.
Slik reklame kunne ein sjå før 1990 då dagens alkohollov vart innført. La meg med ein gong seia at eg ikkje er ueinig i lova, men praktisering av sider ved den kan gje seg litt artige utslag.
På draktene til eit av våre lokale fotballag Brann sto firmanavnet HANSA med store bokstavar. Men så er det slik at ein viktig del av varesortimentet til bryggeriet som har dette namnet, er øl, og då kunne tilskodarane assosiera namnet på drakta med styggedomen øl – altså laut draktreklamen fjernast. Eit anna døme på snedig reklame frå det same bryggeriet kom i avisene ei stund før jul. Då kunne avisene fortelja oss at “julebrusen har nå ankommet i butikkene”. Dette kunne ikkje lovvaktarane slå ned på ettersom bryggeriet produserte både julebrus og juleøl før jul. Og, kven tenkte på brus då dei såg reklamen i avisa.
No er det kome opp ei sak i avisene ettersom ein utestad som ber navnet “Royal Gourmetburger og Gin” (eit dårleg navn etter mi meining) har fått ordre om å ta bort odret Gin i navnet. Det er forsåvidt greitt , men så er det slik at svært mange andre utestader har smykka seg med tilsvarande namn. Eg kan nemna i fleng, Henrik øl og vinstove, Grand Whiskeybar etc. Og som det ikkje er nok har me noko som heiter Vinmonopolet. Skjenkekontora har det sanneleg ikkje greitt restaurant og reklamejungelen, Men kven skal verna oss frå all alkoholstyggedomen om ikkje staten gjer det. Men om me ikkje finn fram i jungelen kan me produsera livselliksiren sjølv. Dei gamle handtverka som ølbryggjing, vinleggjing og heimebrenning kan me lett ta opp att. Forresten vert antakeleg Marihuanaen frigjeven for sal etterkvart, då vert det enno eit stoff å fylla hugnadstanken med. Lukke til…
Eg har visst skrive om denne boka tidlegare. Den inneheld finurlege ord og uttrykk som ein dagleg kan høyra politikarar og mediafolk nytta. Ord og begrep som kan tydast i mange leider. Begrepet “New Public Management” er eit typisk tåkebegrep som boka bruker 7 sider på å forklara, men som dei har samanfatta slik.:
New Public Management.: Nytale for Old Public Management. Styringsordning inspirert av utdaterte næringslivsidealer fra 1950-tallet og/eller styringssystemet i gamle Sovjetunionen.
Så har forfatterne drodla litt over ordet “Vaktmester”, og her forklarer dei dette yrket i dagens samfunn.:
“Den forsvunne diamant. Omorganisert og effektivisert til nomade og omstreifer i kjølvannet av ideen om stordriftsfordeler. Løpende mellom bygninger i fritt forfall, med tilnavnet propellperdell. Ånden som går og går, men aldri kommer til døren der låsen har gått vrang. Synonymer.: ansvar for eget vakthold, ambulant brukerstyrt snømåking m.m.”
For eiga rekning vil eg berre peika på resultata av ambulerande vaktmeistrar på skulane våre. Her kan me seia at mange kommunar har sett forfall i system.
Som alle sikkert kjenner til lyt me som passerer 75 (tidlegare 70) inn og fornya førarkortet. Då skal me gjennomgå ei lekjarvurdering og så inn på trafikkstasjonen å få skrive ut eit nytt kort. Dette er sikkert bra, for eg skjøner godt at me vert skrøpelegare med åra, både under topplokket og reint kroppsleg.
Etter dei tidlegare reglane var me også inne til lekjarkontfroll og fekk då ein lapp som klarerte oss for bilkjøring i eitt, to eller tre år, alt etter som lekjaren fann ut kor oppegåande me var Denne gongen var det same prosedyren, med det unntaket at me no fekk fire utfylte A-4-sider som me skulle ha med til bilsakkyndige.
På trafikkontoret leverte eg dei fire sidene saman med eit ferskt bilete, betalte og fekk A-4-sidene att med beskjed om at det nye førarkortet kjem i posten om to – tre dagar, og vips er eg klarert for to nye år bak rattet.
Apropos biletet så vart det teke på ein automat på trafikkstasjonen, og prosedyren med det var at ein skulle vera berrhovda, alvorleg og halda kjeften attleten. Det siste kan vel vera greitt om det står dårleg til med gamle tanngardar. De kan tenkja dykk resultatet. Det var nok ikkje eit bilete som vert hengd opp på veggen.
Heile operasjonen, lekjargransking og sertifikat, kosta meg omlag Kr 550,- utan at eg tykkjer at klareringa denne gongen var betre enn tidlegare. Berre meir papir og høgare pris. Meir byråkrati?
Jaja, eg er i alle høve klarert for to nye år bak rattet, så nå lyt de passa dykk for for “mannen med hatten” om de møter han på landevegen.
1. Reiarlaget Fjordline kontraherer to ferjer som skal gå i dagleg drift mellom Bergen og Hirtshals.
2.For å spara miljø og kanskje pengar skal ferjene driftast av gassmotorar.
3.For å greia daglege avgangar må båtane bunkrast med passajerer ombord. 4.I Noreg er det ikkje tillete å fylla drivstoffet med passasjerer om bord. 5.Det er tillete i Danmark, og kva gjer ein då? 6.Jau, ein sender 14 ? 15 trailarar fullasta med gass gjennom skandinavia kvar veke ogbunkrar ferjene der.
7.Då spør eg. Kva då med tryggleik miljøvinst?
No les eg at styresmakter og reiarlag jobbar med saka, for sjølv der ser dei vel galskapen i den løysinga dei er tvinga inn i. Men dette vil ta tid ? sikkert år og dag. For i henhald til offentlege forvaltningsreglar skal ein nok gjennom ei halv sneis utgreiingar før det vert endskap på bunkringsparadokset. Heia Noreg!!!
PS. Eg prøvde meg på eit lite rim om saka, men ein spøkjer kanskje ikkje med så alvorlege problemstillingar.
Naturvern på norsk.
Naturvern er viktig, det tykkjer dei fleste, men det lyt styrast av lover og regler, som kjem både folk og klima til beste, om du er på land eller ute og segler. Det hender at lova snåvar i eigne bein, eller kanskje det var i ein forskriftsstein.
No skal de høyra ei underleg sak om to nye ferjer med framdrift av gass. Her ramla visst naturvernet med eit brak då båtane skulle ha bunkringsplass. I Noreg var det farleg å fylla tanken, då vart Danmark bergingsplanken.
Langs landevegen fraktar dei gassen. Kvar veke fer femten fullasta tankbilar fram til den danske bunkringsplassen. Er dette naturvern, eller er du ein tvilar? Jau, no svir me av diesel i tillegg til gass, så enno ein gong ramla naturvernet i dass. 31,07.2013. M-m.
