Denne dekorative broen var oppsatt av kunsthøgskolen i Bergen. De ville vise hva trematerialer kan brukes til, og de har hvert år satt opp slike kunsferdige byggverk. Men, som jeg skrev etter min bytur forrige uke ville nok dette kunstverket bli for fristende for berusede akrobater. Slik ble det også, og politivakt måtte på plass for å stagge de unge nedsnødde atletene. Dette, i tillegg til at man har vurdert byggverket for ustabilt i vind medfører at det iht BT rives og fjernes i dag. Synd! Men kunsten må nok vike for festglade bergensere og vårherres lunefulle vinder. Bardunering av bro og akrobater har visst ikke vært vurdert. Kjekt så lenge morroa varte…
Whiskey on the rocks… Minnet om denne gyldne drykken dukka opp i minnet ein gong eller to denne månaden, eller var det kanskje …biletet av denne russiske ubåten av Whiskey-klassen som stranda i den svenske skjærgarden på 90-talet som rann deg i hugen, no som svenskane på nytt er på ubåtjakt. Ja, det var ei av hendingane i oktober, nokre andre finn du under…
Oktober 2014.
Så er OL-diskusjonen terminert. Folket sa nei til pampefesten. Pengebruken kjendes malplassert, IOC besto slett ikkje syretesten. Eit parti torde ikke ta del i diskusjonen. «Patetisk», karakteriserte dei konklusjonen.
Statsbudsjettet er no lagt fram, til lags åt nokon, men ikkje alle. Opposisjonen fyrer med brask og bram, men regjeringa vil vel ikkje falle. Formuestatten er ei heit potet, her vert ikkje Siv alt folkets profet.
Doping er visst ein naudsynt sport skal du verta best i kappestriden. Med rett medisin går det retteleg fort, syklar og ski får den rette gliden. Du vinn og håvar inn prisar og ære, og pengar så mykje setleboka kan bære.
Men er det?kje berre løgn og bedrag å sprøyta fartsgifta inn i kroppen? Med fare for at alt kjem for ein dag, berre for å lura seg fram til toppen. Men det er det leie, og det er det triste. Hushovd tagde med det han visste.
Så har visst svensken fått ubedne gjester, under vatnet sig dei inn. Er det den russiske bjørnen som tester den nyutvikla spionteknologien sin ? Uansett, den som bankar på svenskedøra skal melda frå før han stig opp i fjøra.
I Bergen syng dei ein bybanesong, skal bana gå i dag eller i fjell? No er også riksantikvaren i gong, og han vil ha ein lang tunell. Folket ferdast mest ute på gata, men der er visst bana «persona non grata».
Så er det ei sak eg funderer på, er me for opptekne av gamletida? Einkvan stad må notida få gå, Tidene må kunna leva sida om sida. Nei, lat bana få køyra ute i det fri, og vera til hjelp for den nye tid.
Flaumstore elvar her i Vest raserte mange heimar og hus. Når ekstreme vergudar kjem som gjest, går liv og draumar lett i grus. Eg vonar det no vert teke initiativ så offera kan byggja oppatt sine liv. 31.10.2014.M-m.
Dette er ei bok som som inneholder en mengde bilder og skjebner fra de palestinske flyktningleirene i Libanon. Nøkkelen, som vises på bokens forside og som går igjen flere steder i boka symboliserer det sterke ønsket de palestinske flyktningene har til å returnere til sine hjem. Mange av flyktningene går med en nøkkel rundt halsen. Det er nøkkelen til det hjemmet de måtte flykte fra for opptil 50 – 60 år siden, og som de fremdeles håper å kunne se igjen. Boka har utallige gripende bilder og beskrivelse av livsskjebner til et folk som på mange måter er frarøvet det aller meste her i livet, hjem, familie, jobb, sosialt nettverk, etc etc. Boka er et samarbeidsprosjekt mellom den meget dyktige fotografen Kay Berg og Norsk Folkehjelp,. og den ble lansert i går i Bergens Kunstmuseum/KODE1. Samtidig åpnet Fredrik Græsvik på samme sted en billedutstilling i forbindelse med bokutgivelsen. Fredrik Græsvik åpner utstillingen.
Her sees tilskuerne til åpningsutstillingen. Kay til venstre på bildet. Jeg velger å vise et av de ca 160 bildene i boka, av en 88 år gammel kvinne som har bodd i Shatila fra 1953.
Som sagt, boka er utgitt i et samarbeide mellom fotografen Kay Berg og Norsk Folkehjelp og inntektene fra boka skal, i sin helhet gå til hjelp til de palestinske flyktningene. Her har man, i tillegg til å få en flott og gripende bok også anledning til å støtte et hardt prøvet folk. Ha en fin søndag…
Jeg skal komme tilbake til tittelen senere. I går ble det altså avgjort. Det blir ikke søkt om OL i 2022. Til skuffelse for noen, til betinget glede for andre. Jeg tilhører den siste kategorien for jeg hadde gjerne sett at Norge hadde søkt om et OL. Men slik Den Internasjonale Olympiske Komiteeen (IOC) har utviklet seg over tiår følte jeg at den med sine krav og verdiholdninger ikke ville passe inn i vårt samfunnssyn.
Av krav kan nevnes skattefritak, egne kjørefiler, kongelig betalt kongepjolter på slottet, limousiner etc etc. Å krtrisere at våre langrennsjenter gikk med sørgebind etter bortgangen av en nær venn viser en alvorlig verdisvikt.
I tillegg har jeg en følelse av at prosessen rundt, og torpederingen av et tromsø-OL av idrettens egen organisasjon ikke gikk helt etter boka, for å si det forsiktig.
I dag står det å lese i media at IOC, etter det norske avslaget, kommer med kritiske bemerkninger til den norske beslutningsprosessen. Vi har misforstått kravene deres, og vi har sendt for lavt rangerte deltakere på oppklarings – og – orienteringsmøter de har avholdt, heter det. Har de forstått noe som helst av den norske “kritikken”. Jeg tror ikke det.
Men, er her håp om kulturelle endringer i IOC. Jeg håper det, og jeg håper at det faktum at når de nå gjenstår med to søkerland som har regimer som er fjernt fra våre vesteuropeiske demokratier, vil innse at organisasjonen er nødt til å tilpasse seg den demokratiske verden. Norges representant i IOC, Heiberg ser omsider ut til å skjønne litt hvor skoen trykker, men blir han en enslig svale i IOC, en spurv i pampedans.? Tiden vil vise, men IOC har ikke god tid…
…for en liten upretensiøst månedssoversikt. Denne måneden har jeg tatt for meg et par saker fra den lokale andedammen. Først det faktum at de blå, etter først å ha tatt bort eiendomsskatten nå har bestemt seg for å gjeninnføre den. Snakk om å møte seg sjøl i døra. Så har det vært bruduljer og kostbar rettsprosess ifm en oppsigelse ved Den Nationale Scene. Joda, her utøves det skuespilleri både på og utenfor scenen.
Så har me teke september fatt og torsken er no etande att. Med r i månaden skal han vera best, så no kan du førebu fersktorskefest. Men er du kunde i findusfiskedisken er han vel uviktig, den nytrekte fisken.
Monstermastrer, det laut me ha om straumen skulle verta billeg og bra. Sjøkabel gjekk slett ikkje an. Det vart for dyrt for folk og land. Men i dag, kva høyrer eg? Med kabel over Nordsjøen legg dei i veg.
Kva no med demonstrantane våre, dei ropte og song til halsane vart såre. Dei fekk titusen kroner i bot, for protesten mot eit monstermastblot. Dei hadde då rett, det ser me nå. Men pytt, kva gjer det, mastene får stå.
Nøye lyt du vera absolutt, om du sender tilbod til «staten». Utan påsleikt og forsegla konvolutt kan du vinka farvel til kontrakten. Dei har eit regelverk som avlar byråkrati. For meg verkar det som regelrytteri.
Skal det byggjast tunell, veg eller bru lyt planane undergå innfløkte prosessar. Kvalitetssikring til både skrekk og gru, full av kostesame og forseinkande finesser. Menpytt, staten bryr seg lite om prisen, dei kan berre slakta bompengesparegrisen.
Så har Frp møtt seg sjølv i døra. I Bergen har dei innførd eigendomsskatt, også bompengar tyngjer politikarbøra. så politikarbakken vart visst steinut og bratt. Frå sjuande far i huset, partieigar Hagen renn, som venta, «edder og galde» heile dagen.
I byen sin ærverdige teatersalong spelar dei no eit underleg stykkje. Ein tilsett vart sparka utan pardong, det kosta teateret alt for mykje. For teaterleiinga vart kjeft å få då oppseiinga ikkje var lett å forstå.
Så spelte dei førebels siste akt i teateret sin gamle foaje. Teatersjefens make med orda i si makt torpederte brutalt premierefestens fred. Han høvla over ein avisredaktør, hersketeknikken høyrdes i nord og i sør.
Han Støre tenkjer ofte nytt, no har kontantstøtta vorte så bra. Men, AP-kvinnene kjende seg snytt, kontantstøtte vil dei slett ikkje ha. Nei, han Jonas lyt læra å spela på lag. Partifornying er?kje gjort på ein dag. 30.09.2014.M-m.
Stolt traska han rundt i hønsegarden, og passa på alle hønene sine. Kom der ein kjukling så var han faren. Ja, i flokken var der mang ei konkubine.
Han nytte livet som kongen på haugen, og fråtsa dagleg i haremet sitt. Men brått, såg han skotet framføre baugen. Alderen tok han, litt etter litt.
Ein framfusen unghane var populær, og høneflokken samla seg rundt. Gamlehanen vart vel for treg og sær Høneflokken var han?kje lenger forunt.
Men med mangeårig røynsle frå sin hønsegard vart hans framtid meir og meir openbar. Når ein ikkje lenger er kompetent lyt ein ta til takke med eit liv som konsulent. 29.09.2014.M-m. Google.
Ellers har der vært nok av hendelser i feriemåneden, dessverre flest av den negative kategorien, i alle fall på den internasjonale fronten.
Det som har rørt meg mest er den grusomme nedslaktingen av sivile og sakesløse palestinere som har foregått i Gaza. Selvsagt har de fleste saker to sider, men hva ville du ha gjort dersom dine naboer spiste opp mer og mer av din eiendom for tilslutt å starte innvaderingen av selve boligen din ? Jeg bare spør.
Så har mangeårig ansatt i NRK, Andreas Skartveit, vært ute og reist med fly, og på sine turer sørover til varmere strøk har han oppdaget flere gubber og damer på hans egen alder på flyene. Ja, flyene har , for ham, fortonet seg som fulle av oldiser. Da er det at han trekker slutningen at dagens pensjoner er alt for rause når de kan drive med denne reisevirksomheten, og at vi pensjonister burde bidra med mer til fellesskapet, til vann i svømmebasseng, til bedre skoler etc, etc. Da er det jeg tenker at det er fler enn undertegnede som legger av små månedlige bidrag til den årlige høstturen til som og varme. OBS. Dette er ikke klaging. Vi har det godt og skammer oss slett ikke over det.
Juli 2014.
Juli har kome med varme og sol; grillane ryk på heite terrassar. Solheite kroppar på campingstol, netter utan dyne på varme madrassar. Ja, dette er verkjeleg ferielivet, borte er stresset og kvardagskivet.
Ein politimeister austpå har sagt; «småbråtsverk vert ikkje granska». Småkjeltringane skal få all makt, politiet skal nytta silkehanska. Men statsadvokaten sette foten ned Han ville ikkje ta ansvar for det.
Men det er vel slik i vårt fattige land, at pengane kan ikkje rekkja til alt. Å tryggja heimen til meinig mann er ikkje lenger fundamentalt. Men pytt, kva gjer no endeleg det; berre me kan tekkjast IOC.
Så er det atter kraftlinebråk, ei line vert bygd i den freda dalen. Protestar kom frå mange stråk, sjølv retten sa at avgjerda var galen. Men Erna vil visst forkasta retten, og ho sit på den høgaste taburetten.
Skit i naturen, få straumen fram, det er eit politisk mantra. Køyr ikkje over fotfolkets pram, då kan den politiske båten kantra. Eg rår til at dei tenkjer seg om, i politiske krinsar og i styrerom.
Ei verd i konflikt i ferietider og tallause liv går dagleg tapt. I mange land dei maktgalne strider, og i Gaza smell bombene kjapt. Ei konflikt har meir enn ei side, men her får uskuldige palestinarar lide.
På sydentur ilag med andre solturistar gjorde Skartveiten ein skremande observasjon. Flyet var fullt av glade pensjonistar som nytte livet av ein alt for høg pensjon. Han meiner at me gamle har det for godt, for høg er han visst, pensjonen me har fått. 31.07.2014.M-m.
Gårsdagens fangst.: En lysing og noen småpaler ble konvertert til 35 fiskekaker i dag, så da kjenner dere alle dagens middag her i huset. Ellers spår meteorologene at paraplyen nå må fram fra gjemselen. Iflg tradisjonen ble det regn og gråvær i fellesferien. Den er nå nesten avviklet, men det gjelder tydeligvis ikke gråværet. Nei, vi skal ikke ta sorgene på forskudd, det blir sikkert noen sommerdager i juli også.
I alle fall får vi sikkert noen feriekåte utspill fra politikere som, beruset av paraplydrinker og solskinn, renner over med sin utspillsiver. Vi får sikkert noe å skrive om i juli også… God ferie…
Spanskekongen har sagt frå seg makta. For mykje friller, vin og song, og så den afrikanske elefantjakta fekk han ned frå den kongelege balkong. Kongen og folket lyt leva i pakt. Utan tillit misser kongen si makt.
Ein amerikanar, vår neste ambassadør visste lite om vårt land og vårt folk. Han slepp snautt inn vår royale dør utan rådgjevar og sogetolk. Han kjenner korkje vår soge eller skikk Trur visst at me er ein kongeleg republikk.
Bergen har fått sitt bybanespetakkel, dei vert ikkje samd kvar bana skal gå. full krig i det politiske tabernakkel, line i friluft, eller i berget det blå? Det vert vel ei løysing på saka tilslutt, og opning med ein pompøs Skansesalutt.
Det er ikkje lett for oss gamle royalistar når den norske skulen vert nedgradert. Kongeleg avkom skal verta preseteristar og privatskule vert då frekventert. Frå før er rådyre vesker og kjoler in, no er fiffen sin skule neste trinn.
No er husfreden jamt i fåre. Det er fotball-VM i Brasil. Gubben sit inne og riv seg i håret, medan frua nyter «Cesar» med eit smil. Skjøner ho ikkje, og vil ho?kje læra, at fotballen er det viktigaste i verda? 30.06.2014.M-m.
Ettersom det er ei stund sidan eg har vore innom bloggen med noko eigenprodusert tenkte eg at å omtala eit par tre saker som har vore i vinden denne veka kunne prova at eg framleis er i gong. Om ikkje kroppen heng heilt med alltid så vonar eg at deler av hovudet fungerer.
Fyrst og fremst vart eg vekt av kronprinsparet sitt val av privatskule, og noko av argumentasjonen deira for valet. Eg vil med ein gong seia at dei er fri til å gjera det valet dei vil. Dei hevdar at ungane deira vil koma til å trenga spesiell kompetanse i engelsk. Då er sjølvsagt ikkje den norske ålmennskulen god nok, må vite. I det store og heile sender dei vel med valet sitt ut eit signal til det norske folket at det norske skulesystemet ikkje held mål. Er det eit bra signal å senda ut frå eit kongehus som gjev inntrykk av å vera svært så folkeleg? Eg berre spør.! Eg trur at slike val som litt etter litt fjernar dei kongelege frå det folket dei er sett til å tene også lett vil kunna grava grunnen ut under royalistane og dermed også under kongehuset vårt. Ein gamal royalist er i tenkeboksen…
Så må eg kommentera bybanesjauen i Bergen som sikkert har kosta mange politiske tårer og mykje sveitte. Det toppa seg denne veka med at byrådet vart sprengt. Saka dreier seg om den nye bybanetraseen til Åsane (utafor byen) skal gå over Tyskebryggja eller i tunell. Alternativet tunell er vedteke. Bryggja er, som ein kanskje kjenner til, sett på UNESCO’s verdsarvliste så mange meiner at ei bybane der vil redusera verdien av bydelen. Men, så er spørsmålet. Skal me ha ein by kor delar av byen er eit museum samstundes som folk skal ha sitt liv og virke der, eller skal me ha ein bydel kor berre turistar i nokre korte sumarmånader frekventerer. Eg vil ha ein by kor heile byen lever heile året. Da må bybanen gå der folket er, og det er ikkje inne i fjellet.
