Det vert eit litt begrensa månadsoversyn i november. Gubben får skulda på alder og fråvær frå kongeriket. Utfordringane har likevel stått i kø, både for regjering, KrF og sjøforsvar. Som om ikkje det var nok kom Jonas no på tampen av månaden, i politisk kvarter til å snakka litt romsleg om Erna sitt demokratiske sinnelag, og då såg sjølvsagt revolusjonspartiet raudt raudt.
Me får la dei politiske skodespelarane summa seg litt, så fell nok etterkvart fargenyansane på plass att. Her er i alle høve nokre tankar rundt eit par hendingar denne månaden,

Google

Novemberhymne 2018.

Annonsørinnhold

Topp 10 mascara for perfekte vipper

Han Knut Arild vann ikkje fram,
bibelbeltet vart visst hans bane.
Det var for få som skifta fargeham
så no gjeld den lyseblå fane.
Det skal tingast med Trine, Erna og Siv
om eit nytt regjeringsalternativ.

Så er visst budsjettet kome i hamn,
med eit splitta og utarma KrF.
Robstad sit smilande på Ernas fang
medan Frp kjem med iltre bjeff.
Det vart visst for mange kamelar å sluka,
for Tybring Gjedde vil no stengja luka.

No har forsvaret forlist ein fregatt,
fire milliardar vert visst tapet.
Hendinga fann stad i svartaste natt,
men kva hende  der ytst i havgapet?
Me skal ikkje spekulera for mykje om det,
men årsakene lyt fram før folk gjev fred.

Trist er det at båten gjekk ned,
eit av marinens stoltaste kort.
Men me er inderleg glad for det,
at ingen tapte liv, det kunne skjedd fort.
Og tenk om all olja skulle hamna over bord
og forgifta vår kyst frå sør til nord.

November er også tida for  varmen,
den årlege turen til palmeland.
God terapi for den skrantande barmen
med sol og ei lokkande badestrand.
Litt fri frå mediaverda gjer sjela godt,
oss to i varme og sol er framleis flott.
30.11.2018.M-m.

…men pølsa har to, sies det.
Lanzaroteoppholdet ble avsluttet med en Filet Mignon på favorittrestauranten Casa Kike.
Vårt to-ukers opphold har gått helt etter planen. Først en uke med våre to døtre som sørget for å holde de gamle i aktivitet samtidig som vi ble tatt godt hånd om. Siste uken har foregått i rolige former med akkurat passe med sol, og dagen i daq har regnet  gitt oss rikelig tid til å pakke kuffertene. Det gjenstår da å takke for et hyggelig opphold på denne spesielle lavaøya som denne gangen viste seg fra en adskillig grønnere siden enn vi har sett tidligere. Kanskje vi sees til våren en gang.

En liten billedserie som bekrefter at gubben er “still going”

Etter en 5,5 timers flytur er vel ikke gluggene til gubben helt morgenfriske, hvilket de for øvrig sjelden er. Imidlertid har han plasert seg på utsiden av kjøkkenavdelingen i håp om at han slipper å delta i klargjøring av  det første måltidet.

Et besøk i kaktushagen er obligatorisk og gubben vet å plassere seg sentralt der. Her gjelder det ikke å falle på ræv over kaktusene, det kan medføre katastrofale følger i underetasjen.Dette stedet kan for øvrig trygt anbefales et besøk om man er på Lanzasrote..

Anbefales kan også museet og hjemmet til øyas store utformer, Cesar Manrique. Han var den personen som har hatt mest innflytelse på øyas byggeskikker, atkitektur, kunstnerisk utforming etc, og landemerker etter han finnes over alt. Jeg vil våge å påstå at denne øyas særegenhet ville vært helt fraværende uten Manriques kraftfulle innflytelse.

Han bodde siste delen av livet i tettstedet Haria og vi besøkte hans hjem denne gangen. Ikke tillatt å ta bilder inne i det spesielle og vakre hjemmet, men jeg snek meg til å forevige litt av hans store atelier. Jeg går ut fra at de påbegybte bildene i bakgrunnen var arbeider han holdt på med omkring den tiden han omkom i en bilulykke som 73-åring i ca 1990..

Badebassenget han fikk vi imidlertid lov å ta bilde av. Kunne gjerne tatt en dukkert der!

Fra Manrique til Mirador del Rio, et av øyas flotte utsiktspunkt. Her skuer Hege mot Graciosa, en liten øy som nettopp har fått øystatus, og hvor men også kan reise på dagstur som turist. Best å komme seg hjem før natta faller på for her finnes ingen overnattingssteder.

Dette er ikke gubben som står og gruer seg til å dukke uti. Det er kun en statue jeg kom over ifm besøk på markedsplassen Marina Rubicon..
Det ble en kort og kankje forvirrende beretning om bruddstykker av oppholdet vårt på Lanzarote.
Tilslutt en liten værrapport.: Godt sommervær!

…kan vel av og til vera det beste, eller i det minste kan du vel passa på kva du seier og kvar du seier det.
Eg undres om ikkje ho Erna, som eg held som ein god og jordnær statsminister, rodde seg vel langt ut på seigrunnen då ho opna for endringar i abortlova. Antakeleg for å tekkja seg eit KrF som truleg ynskjer bort heile lova. No er det full fyr i “rosenes leir”, og den skjøre våpenkvila som var lagd over lova er no broten. Regjeringsmakt er viktig, tenk over kva du seier, så du ikkje brått seier det du tenkjer.
Var det ikkje betre å fara litt stillare i dørene på vegen inn til denne lova Erna? Eg berre spør.

Så har Paus og Nordhaug (biskopen) rota det til under ein konsert i Bergen Domkyrkje. Pausen har rett og slett banna i kyrkja så det song (for det var det han eigentleg skulle gjera) då han spreidde ædder og galde over politikarar, spesielt frå FrP. Her hagla ord som horekunde, valdsmann og bedragar over politikarane. Nordhaug sat med falda hender og let utgytinga fortsetja. Rett nok gav han ikkje artisten applaus for ordbruken, men han burde ha vorte stogga. Kyrkja og politisk propaganda høyrer ikkje saman.
Kanskje ein annan stad og ein annan anledning Paus.
 

Google.
Ein heilt annan anledning fekk denne gubben som antakeleg berre tadde to tankar i hovudet, øl og kjeften frå kjerringa.
Ha ein verbal dag.
 

Annonsørinnhold

Pakk deg inn i noe fint: Høstens lekreste jakker er her

Dette vert vel dagen då ein gamal gubbe skal driva skikkeleg bannskap i kyrkja og stilla seg naken for både bannbull og det som verre er.. Han har lenge undra seg over desse såkalte rosabloggarane Umåteleg populære har dei vorte, mange av dei fylte med botox, silikon og andre stoff gubben ikkje hugsa navnet på ein gong. Han lyt skunda seg å tilføya at det er dei færraste som tilhøyrer den kategorien, men til gjengjeld er det dei fleste av dei som ligg høgast på følgjarbarometeret.
Og gubben meiner at tankekorset ligg nettopp her. Kvifor så mange følgjarar? Er det avdi desse rosabloggarane er representantar for noko følgjarane sjølv skulle ynskja å vera, eller kan det vera andre årsaker til den store interessa – pengar kanskje? Ikkje veit gubben.
Når det no etter kvart har vorte litt negativ betoning av begrepet rosabloggar har brått eit nytt ord dukka opp, nemleg ordet “Influenser” (påverkar). Det skal tydelegvis ufarleggjera  denne puppe, rompe, leppe og outfitfokuseringa. Har de forresten ikkje registrert at mange av desse influensarane nærast går rundt med nebb etter alle boroxsprøytene. Det ser ganske j–leg ut, tykkjer gubben.
Huff nei, no har visst gamlegubben rodd seg litt langt ut på det rosa havet. Men det han meiner er at med få unntak kan me vera godt nøgde med den skrotten me har fått tildelt utan å fylla den med alskens kjemikalier.
Ha ein kjemikaliefri dag kjære bloggvener.

Google

Den rosa verda.

Kva rømer me frå,
kvar  ynskjer me oss til?
Er dagane for grå,
kva med ein lykkepastill?

Kva skal til for å lysa opp,
kva må til for å farga dagen?
Ho tek til å vøla sin kropp,
han trenar på seg sixpack på magen.

Pupper vert fylte med silikon,
leppene bugnar av Botox.
Han gumlar på styrkehormon,
piggstrie hårtuster av hårvoks.

Han pumpar musklar, men kva gjer ho.
Jau, ho har fått seg ein blogg,
fylt med rosa, ungdommeleg glo.
Sit der og knottar utan stogg.

Ho har så mykje å fortelja,
om outfit, og om eigen kropp.
Ho vil reklamera, syna og selja.
og rosafargen, den er topp.

Vakker er ho slik ho framstår
på PC-ruta i all si prakt.
Med puppestell, outfit og kjøpehår,
ho lyser av reklamemakt.

Mange vil verta nett som henne.
Formfull, vakker og populær.
Ein let seg kanskje lett forblende,
av form og fargar og vakre klær.

Men slik er kan hende den nye tida,
kor pengar kjem lett og laust.
Berre å logga på internettsida,
der lokkar tilboda heller raust.

Og rosabloggen, idealet for mange.
Teiknet i tida på ungdommeleg styrke.
På «girlpower» og parfymeange.
Eit idol som mange vil dyrke.

Men skal designarkroppen vera idealet,
kvar vert det av natura til sist,
når forma, innhaldet og futteralet
vert framtidas moteekvillibrilist.

Nei, dette vart visst ein kverulerande tanke,
frå ein som sit vagla på sin gubbeplanke,
som stiller seg lageleg til for hogg,
utan trutmunn og rosablogg.
21.10.2014.M-m.