Her er bare noen billedglimt som forteller at vinteren også har kommet på visitt til vårt fuktige vestland. Først et bilde av sommerhuset som står mørkt og kaldt og venter på vår – noen rimord om det under bildet. Håper at Halvdan Sivertsen tilgir at jeg omskriver en setning i en av hans vakre viser.
Ellers ble det en fin tur i skogsløypa vår i går. Vi var ikke alene på den turen selv om det ikke syns på bildene.
Så står du der snødekt og kald,
sumarhus i vinterland. Du trivs nok ikkje i vinterens vald,
det var nok best om sola brann.
Men slik er det no ein gong her nord.
Ei tid med kaldslege vinterdagar,
ei anna med bugnande terrassebord,
og med fargerikt blømande hagar.
Om to-tre månader vaknar du att
og råkulda rømer frå veggen.
Då vert det tid for kall og katt
og shorts som slepp sol til leggen.
Då opnar me døra så godt me kan,
på vårt sumarhus i sumarland.
20.01.2018.M-m.
Til og med gamle trær endrer utseende når de “prydes” med litt snø.
På vår lørdagstur i byen fikk vi forslag fra barnebarna om at de ønsket å gå på kunstmuseet hvor den japanske kunstneren Chiaru Chiota for tiden har utstilling.
Her har gubben i overkant mange røde tråder rundt seg. Men kunstnerens mening med trådene som skal illustrere et nettverk av blodårer, i andre sammenhenger nervetråder som skal binde “elementene sammen.
Et mektig kunstverk.
“Trusting” heter dette kunstverket hvor personene bindes sammen av de karakteristiske “nervetrådene”.
Google.
Denne maleren er en av favorittene mine, og han har en egen avdeling på Bergen kunstmuseum (Kode4). Basen hans i Jølster var nok utgangspunkt for svært mange av bildene hans, og fjellene rundt Astruptunet var sikkert en hovedinspirasjon. Forresten var han lidenskapelig opptatt av å dyrke forskjellige rabarbrasorter, og resultatet av denne interessen kan man se på Astruptunet i Jølster.
En av hans “merkevarer”, midtsommer/St Hans-bilder kom ut i tallrike versjoner.
Et artig bilde, også her med hans kjære fjell i bakgrunnen.
Kode ligger like ved Grieghallen som sees i sky-line her.
Dette ble en inspirerende lørdag formiddag med barn og barnebarn, og den ble avsluttet med ekte italiensk pizza i nærheten.
Godt plassert ombord i vår “bybane” på vei mot en lørdags formiddag i byen. .
Etter en 15 minutters seilas lander vi nesten midt i byens sentrum. Sjøen er blikkstille – og tenk, det regner ikke for en gangs skyld!
Rett opp på kaien møter man en av byens gamle butikker (Aksdal). Her var det tidligere strilene kom for å kjøpe sjøutstyr som sjøstøveler . oljehyrer, sydvester, etc etc. Det er nok liknende utstyr man får i denne butikken fremdeles, om enn i modernisert form og farge.
Strandgaten mot nord er ganske folketom en tidlig lørdags formiddag. Forresten er ikke denne delen noe typisk handlestrøk.
Mot syd er her litt mer aktivitet, og Ulriken rager i bakgrunnen.
Kløverhuset, et av byens gamle erværdige magasiner må selvsagt informere om at det fremdeles er anledning til å shoppe der.
Svaneapoteket, byens – og kanskje landets eldste bedrift ligger i sentrum. Dette er et apotek som ble etablert med bevillingsbrev fra Christian IV i 1595, og som fremdeles er fullt oppegående.!
Så forvillet gubben seg inn på kunstmuseet som har blitt tildelt det mildt sagt forvirrende navnet Kode. Gubben ser vel kanskje like forvirret ut som kunstverket han står midt inne i. Men, når sant skal sies var det “mektig”. Mer om museumsbesøket i et senere innlegg…
…Då vil eg berre åtvara deg. Den kan verta både dyrare å drifta samstundes som verdien fell med titusenvis. Det er alminnenleg kjend at frå å vera ein miljøfrelsar som folk vart lokka til å skaffa seg for nokre år sidan har den no vorte ein mijøversting. Dei same som lurde oss til å skaffa oss ein dieselbil er no i gong med å tvinga oss til å avhenda denne bilen. På kva måte. Jau, auka avgifter bl a på brennstoff, ekstra bomsatsar for dieselbilar og køyrerestriksjonar etc gjer at verdien på dieselbilen fell som ein stein.
Sjølvsagt skal me tenkja på miljøet, men det må då vera mogeleg å trappa ned forureininga ved naturlege utskiftingar av bilparken i staden for å påtvinga folk store utgifter, verditap og køyrerestriksjonar på ein bruksgjenstand som som me vart “lurd” til å anskaffa, og som i alle høve vil vera på vegen til den er utsliten.
Å kondemnera ein full brukbar bil antek eg vil strida mot mange sitt syn på miljøvern. La oss få køyra dieselbilen vår til han er utsliten og behald gulrota når me skal skaffa oss ny doning. Då trur eg at utskifting til meir miljøvennleg drift vil koma av seg sjølv.
I denne verda må me ikkje gløyma at landet vårt pumpar opp olje og gass til heile Europa, og det er, stort sett dei same som vil strupa vår bilbruk som gler seg over oljeinntektene. Men fakta er. Det me pumpar opp av olje frå havbotnen vert brend ein stad i verda, og kva hjelper det kloden om olja vår forureiner i EU i staden for her i steinrøysa?
Så attende til åtvaringa til dieselbileigarane. I desse dagar sit det tre mektige kvinner og forhandlar om utviding av regjeringa. Eit av desse partia fryktar eg vil sjå det som ei hovudsak å gjera livet til diesebilistane uuthaldeleg avgiftssurt. Eg frys på ryggen av tanken på at dette partiet skal koma inn i regjering.
Dette innlegget må betraktast som ei helsing frå ein som allreide er “stuck” med dieselbilen sin avdi den no har falle så mykje i verdi at innbyte til ein meir miljøvenleg doning vil vera heilt uaktuelt reint økonomisk. Dessutan, om gubben hadde skifta bilen sin ut, ville bilen utvilsamt kome ut på vegen att og framleis forpesta miljøet til han ein gong i framtida hamna på bilkyrkjegarden.
Kven hadde tent på den “transaksjonen”? Jau, det hadde vore statskassa som hadde nytt godt av avgiftsbelastninga. For miljøet hadde det ikkje gjort noka skilnad. Så enkelt der det reknestykkjet.
Dette innlegget vart skrive før me visste om det vart ei utviding av regjeringa. No veit me resulatatet. Ny regjering vert det, og forhandlingsresultatet vart presentert i går kveld. Eit av dei mest konkrete tiltaka i regjeringserklæringa vart, som frykta; intensjon om ein ny omdreiing på avgiftsskruen for dei siste åras “prygelknabe”, dieselbilen. Me kan vel snart seia at denne bilen nå er nærast teppebomba med avgifter og restriksjonar. Jaja, eg forutset no at dei som no vil fylla statskassa med avgifter på nett denne bilen også no kan fortelja oss den konkrete miljøvinsten ved det avgiftsregimet den er underlagt. Eg ser fram til det svaret.
Elles må eg sjøvsagt ynskja ho Erna lukke til med staurberinga ho har i vente.
Vi er i grunnen ganske heldige her ute på øya vår for vi har to alternative muligheter når vi skal ha en bytur.
Det meste fleksible alternativet er å ta bilen og krysse Askøybrua kjøre inn til en parkeringsgarasje midt i bysentrum, en tur på i underkant av 20 min.
Det billigste og absolutt mest behagelige transportalternativet er å ta hurtigbåten inn til bysentrum. Den turen ta omlag 15 minutter.
Gubben velger som regel denne muligheten
Bildene ble tatt på dagens trimtur som inneholder ca 6000 trinn på skrittelleren, og det er omtrent det gubben beveger seg for tiden.
Ellers foregår det så mye i politiske kretser for tiden. Skandalen i AP, krangelen mellom SSB og finansdepartementet. Ja, og så har Erna hatt en nesten to timers audiens hos statssjefen med den største knappen (hva det måtte nå være, hm). På toppen av det hele vil Trine inn og regjere sammen med Erna og Siv. Jeg sitter da med en begrunnet frykt for at dieselbilen min vil falle et par titalls tusen i verdi om det skulle skje.
Nå angrer jeg nesten på at jeg har avsluttet mine månedlige funderinger rundt offentlig gjøren og laten, for nå har de sannelig ordnet stoff til mange kommentarer. Men en mann er en mann, og et ord er et ord, så dere skal spares…..Tror jeg.
Ha en fin daq og husk, det er tid til å rydde bort restene av julepynten nå!
Det er vanleg å gjera opp bestikket ved kvart årsskifte, det får også eg prøva å gjera. Det vert gjort på den måten at eg har plukka ut eit vers frå kvart av månadshymnene mine og sett det saman til eit årssamandrag. Her er så noko av hymneåret mitt.
Januar.
Verda har fått ein ny president,
Trump, om det har gått hus forbi.
Beskjeden er han ikkje plent
så verda er i spaning for ei ny tid.
Ein storkjefta og respektlaus rabulist
flytta inn i det kvite huset til sist.
Februar,
Høyrt siste nytt om Rema 1000?
No rømer kundar i hopetal.
Å kutta Hansa og Mack gjorde susen,
omsetjinga deira vart heller skral.
Tullar du med nordlending eller bergenser,
ja, då vil du få kjenne leie konsekvenser.
Mars.
Eigendomsskatt er på moten no.
Sume kommuner skattar alle bygg.
Har du hundehus eller utedo
kan du slettes ikkje kjenna deg trygg.
Eit hundehus vart oppmålt oppe i nord;
to kroner skattekrav kom på eigarens bord!
April.
Sykkel-VM er visst svære greier,
heile 200 millionar er den stive prisen.
Her skal stengjast både gater og veier,
i heile 14 dagar ? Fyttigrisen!
Men 200 millionar er mykje penger,
bruk dei heller på eldrestell og sjukesenger.
Mai.
Ein kval med magen full av plast
laut avlivast i sjøen her vest.
Resultat av vårt liv i bruk og kast
gjer hav og hamn til søppelpest.
Men no har dugnadsånda sigra
frå nord til sør, og vest til Vigra.
Juni.
I sumar lyt me visst binda oss fast i stolen,
for denne valkampen kan verta stygg.
Skamlaus retorikk frå talarstolen,
svir verre enn stikka frå sumarleg mygg.
Har Trumpen lagt lista for oss her i landet,
for der er det mykje skit på tungebandet.
Juli.
Så er Trollpikken atter på plass,
den største fallosen her vest.
Kom ikkje med ein liten tass
når Rogaland byr på fallosfest.
Denne karen skal lokka turistar.
Var dette noko for vår kulturminister?
August.
No kranglar dei om norsk kultur,
Linda i pilgrim og Tadja på Trollpikken.
Kva er det politikarane trur,
eig dei verkjeleg ikkje folkeskikken.
Slik veljarnedvurdering gjer meg matt.
Har dei ikkje andre emne å ta fatt?
September.
Over er krangel, valvake og val,
endeleg kan dei pusta ut.
Dei tømmer sin politiske gral
nokon med glede, andre med sut.
Dei raude lyt kanskje sleikje sine sår
medan dei blå øvst på sigerpallen står.
Oktober.
Vanskeleg å skjøna Brende sin vei
Vil han eller vil han ikkje atomvåpen ha?
I Raude Krossen seier han nei;
men ministeren Brende seier ja
Ikkje greitt med mange hattar på
å velja, på kva fot ein skal stå.
November.
No lyt du passa på kva du seier
Fyrst var neger eit banneord.
No er du snart på ville vegar
nemner du indianer, er synda di stor.
Kva då med oss, kalla bysludd og stril?
Skal me døypast om, eg er i tvil.
Desember.
Når åttitalet no er passert
med krefter og motivasjon på retur,
og kanskje er gubben litt utdatert
med gamle tankar på sykkeltur.
Best å gje seg medan leiken er god,
Men det er tvilsamt om pennen finn ro.
31.12.2017.M-m.
En ny dag åpenbarer seg gjennom koøyet på MF Stavangerfjord 29.12.2017. Nå, tre dager senere fødes det nye året som sikkert vil gi både opp – og – nedturer i 2018. Jeg satser på oppturene og vil med dette ønske alle mine blogg – og – FB-venner et godt nytt år…
Så over til desemberhymnet for 2017. Som det er hver måned var det også i desember nok av emner å ta fatt i. Jeg valgte ut noen, men utelot trøbbelet som vårt største politiske parti har rotet seg inn i. Uhøvisk oppførsel må de rydde opp i selv, og det er nødvendig om partiet skal komme seg videre på en anstendig måte. Om varslene som er meldt inn til partiledelsen har en reell bakgrunn, og det synes ikke å være tvil om det, bør løsningen være enkel.
Så over til mine månedlige skråblikk på ting og tang rundt meg. Tiden går, og det er en tid for alt, også for disse, mine små spark til maktpersoners “gjøren og landen” både politisk og administrativt. Jeg tror nok at det kommer ferre av disse hymnene i fremtiden, inspirasjonen avtar med alderen, men et og annet blogginnlegg blir det nok fremdeles.
Dei vil slett ikkje ha han inn,
fyrst var det som stortingspresident.
Nobelkomiteen vart heller ikkje eit krypinn.
Hagens kandidatur er nok alt for betent.
Men Jagland får sitja i ro og fred.
som det høver seg ein gamal partikoryfe!
No er ho Trine i farta att.
No gjeld det regjeringsmakt.
Lyt ho skaffa seg ein lyseblå hatt,
eller får ho behalda si grøne drakt?
Skal det verta kamelsluking med FrP?
Nyåret vil gje oss svaret på det.
Ein haust med traurig politikk,
AP slit med å finna seg sjølv.
Krf vil gjerne ta alle stikk,
SP masar om bygd, ost og mjøl.
Når dei andre ikkje lyser og skin
troner Erna på toppen klår og fin.
Så er skisesongen i gong att no
og me har fått ein ny fartskomet.
Northugen er visst «dotten i do».
Klæbo er vår nye skiatlet.
Jentene kompletterer olympiatroppen
For dei tronar framleis på toppen.
Vår idrottspresident og hans hoff
er ikkje snaue når dei er ute på tur.
Her heldt ikkje niste med brunost og loff.
Nei, raudvin og festmat er deira kultur.
Og medan pampeveldet festar og «gaflar»,
vert gilda finanisert med dugnad og vaflar.
Når åttitalet no er passert
med krefter og motivasjon på retur,
og kanskje er gubben litt utdatert
med gamle tankar på sykkeltur.
Best å gje seg medan leiken er god,
Men det er tvilsamt om pennen finn ro.
31.12.2017.M-m.
