I dag inspirerte “fruensvilje” meg til å skrive et lite rim. Hun hadde nemlig et interessant innlegg som viste gamle gårdsredskaper, bl a en gammel slåmaskin. Gamle øykjen.
Gamle slåmaskina rustar på myra,
ho tente bonden i mange år.
Ho berga vinterforet til dyra.
eit vitne om teknologi som forgår.
Pensjonistferie er ikke latmannsliv, halsende etter guider og fotostativ. Fulle og glovarme busser, snart sitter jeg og stusser; Var dette den store feriedrømmen, jagende i turiststrømmen? Inn og ut av store katedraler, opp og nedover trange daler. Så en og annen tissepausen, unngikk således gammelmannsflausen. Så litt smaking av vin og kaker, Fra den lokale brygger og baker. Broderiprodukter og souvenirer. Sitter på hotellet utmattet og flirer. Jeg er utslitt og turen er over, legger meg bent fram ned og sover. I morgen er det fridag i ferien min, da skal jeg brune mitt gamle skinn. Deretter venter nye turer, nå er det visst ulltilbud som lurer. Men, hvem tenker på ull i en sådan stund mens man sliter i varmen med en blund. Jeg hoppet av lasset og inntok stranda, på solseng med kalde drinker i handa. Ja, slik endte ferien min til sist. Det er slitsomt å være feriepensjonist.
21.04.2013.M-m.
No står lauvtrea nakne.
Året stundar mot haust.
Det er på tida å vakne,
og berga alt som er laust.
Haustar det også i sinnet,
kjennes det vindfullt og kaldt?
Slit du med skrantande minne ?
Tek vintertankane deg alt ?
Men mist ikkje motet bror.
Det lysnar snart mot vår.
Sjølv om stormen vert stor
kjem tida att då du sår.
Du sår ikkje berre i hagen.
Finn fram nye tankefrø,
og gle deg stort til dagen
du nygrodde tankar kan strø.
Hausten er ei underleg tid,
frå fargeprakt til uver og mørkre.
Dess lenger ut over året det lir,
kjem sinnet si sjeletørke.
Eit ljosglimt er julestjerna.
Ho lyser opp i mørketida.
Tankemørkret ditt kan ho fjerna,
og mana fram di ljose sida.
16.11.2009.M-m.
Stundom sler regnet mot ruta.
Stundom skin sola inn.
Stundom bles stormen mot skuta.
Stundom finn stilla ditt sinn.
Stundom går verda i mot.
Stundom er dagen god og ljos.
Stundom slit du med tankeskrot.
Stundom finns livsgnist og kos.
Stundom vert det meste feil.
Stundom meistrar du nesten alt.
Stundom er motbakken seig og steil.
Stundom lukkast du der du har «balt».
Tilværet har sine underlege former,
men du lyt vera vaken og budd.
Hugs, om det stundom haglar og stormer,
går det oftast betre enn du ville trudd.
19.10.2017.M-m.
Så er Preikestolen populær,
tusentals vil opp på dette «fluget».
Er du fjellgeit bør du ha vore der,
og kikka ned og kjenna magasuget.
Kjerag ligg der om du er tøff og trygg,
og vil utfordra helse og liv.
Hoppa utføre med skjerm på rygg,
adrenalinstinn du utføre deg hiv.
Som ikke alt dette var nok
laut vestlendingen ty til erotikken.
Dei venta at forvitne skulle koma i flokk
for åvundsjuk å beundra Trollpikken.
Men han fekk ikkje lenge stå i fred.
I går var han borte, den fyrrige stav.
Trollpikken hadde ramla ned,
vart dette hans endelege grav?
Nei, Trollpikken skal visst oppatt å stå,
det er innsamling til reisning att.
Viagrakuren duger slett ikkje nå.
Her lyt ein med tyngre verktøy ta fatt.
Skal ein så få opp ein turiststraum
når fallosen atter er på plass.
Eller vert det berre ein våt draum
som vart sabotert i dass.
Triste greier…
Fann nokre gamle skriblerier som kanskje kan høva no i denne plastsøppeldebatten. Kanskje eg har utsendt det tidlegare, men ha tolmod med eingamal mann!
Slit og sleng.
Du låg der i vegkanten,
rusta, tom
og kald.
Kunne ikkje brukast lenger.
Tømd for varme
og energi
vart du kasta.
Du gav av din eld,
gav livsnyting,
alltid til teneste
for kroppslege,
og sjelelege behov.
Men no er det slutt.
Du greidde ikkje
å kveika elden lenger.
Du var berre ein
tom sigarettennar.
17.02,2010.M-m.
Asbjørn Kristoffersen i gårsdagens Bergens Tidende inspirerte meg til å skrive ned noen funderinger om Amors apper..
Google
App-legøyer.
No kan ein skaffa seg alt på nett,
mykje kan han lyste når lauvet sprett.
Appane ligg der i tusental,
trykk på tastaturet og gjer ditt val.
Giktverken sovna og våryrsken vakna,
fram dukkar mangt han lenge har sakna.
og medan minna i skrotten nappar
rasar han rundt i Amors appar.
Snart står han framfor spegelen sin
den fangar snautt heile skrotten inn.
Hengjemage og hårlaus skalle.
Kan verkjeleg nokon for dette falle?
Han legg inn biletet på nettet,
kler seg romsleg og løyner fettet.
Så er det berre å venta på svar,
tykkjer sjølv han er ein grepa kar.
Så sit det ei og blar der ute,
kandidatane passerer hennar PC-rute.
Ho søkjer ein sprek og fyrrig kar,
Lysta aukar med meir ho blar.
Gløymt er bilring og det som sleng
no skal ho finna nett det ho treng.
Gamleoksen skal bytast ut,
no skal det verta ein lettføtt stut.
Men kvar enda Appegaloppen,
Kva vart den ultimate stoppen?
Jau hengjemage og den hårlause skallen
vart alternativet for tausa og kallen.
03.03.2017.M-m.
