…langs Storavatnet i dag i surt senvintervær ble andekolonien foret med oppskårne brødskorper.
Her er en liten del av gjengen. Skulle vi ha foret opp hele flokken måtte vi ha gjort et dypt innhogg i brødhylla. Men, vi tror nok at andre turgåere også forer fuglene. De var i alle fall ikke så sultne i dag.
Hun ser da litt fornøyd ut…
…han også.
Jeg kan forresten meddele at is og glatte hadde tint bort, så vi kom helskinnet, men litt kalde tilbake til “hulen” og godstolen…Nordavind og lette haglebyger gjorde turen litt utfordrende….
I går då media var fulle av glattissoger sette gubben seg ned og skreiv nokre liner om ei tenkt glattishending…
I dagmorgon skulle han så ut etter avisa, og kva hende?
Jau, trass i langstokk og varsam gange opplevde han “lightversjonen” av sine skribleriar. Gubbe, stav og avis låg strødd ute på parkeringsplassen. Gubben kravla seg møysommeleg oppatt, inspiserte skrotten og fann han nokolunde intakt, samla saman stav og ei våt avis og tusla skadeskoten inn til godstolen.
Frua sin kommentar.: Slik går det med kloggar på glattisen!
Google
På glatta.
Hu hei hvor går det så friskt og lett,
over isen,
over isen.
Se gubben rutsjer med kåte sprett,
med avisen,
med avisen.
Han svinger rundt både arm og fot,
og gjør en loop som en testpilot,
over isen
over isen.
Så lander han med en kraftig smell,
oppå isen,
oppå isen.
Det mørknet fort, og så ble det kveld,
der på isen ,
der på isen.
Når stjernetåka en gang tok slutt,
låg gubben skamslått og helt kaputt,
oppå isen,
oppå isen.
Og budsendt ble stedets helsestell,
opp til isen
opp til isen.
De sjekket gamlegubbens stjernesmell,
der på isen,
der på isen.
Omsider kom han seg opp igjen,
hva tror de da var hans beste venn.
Jo avisen,
jo avisen.
22.02.1016.M.m.
Ettersom eg var så “fæl” mot EL-bilpolitikken førre veka vil eg presisera at det er deler av politikken eg er kritisk til, ikkje til EL-biltrafikantane. Sjølvsagt skal EL-bilane ha økonomiske fordeler som gjer at folk skaffar seg og bruker slike, men å la EL-bilane gå gratis gennom bomstasjonar kor innteningsføremålet er vedlikahald og oppgradering av vegar verkar på meg som urettferdig og meiningslaust. Det same vil eg seia om gratis ferje passering.
Nok om det. I dag har bilistane her vest heilt andre utfordringar. I såpeglatta i dag fekk me en kjedekollisjon på ei innfartsåre som involverte ca 60 bilar, heldigvis utan alvorlege personskadar, så vidt eg veit.
Det fekk meg til å grava fram noko eg skreiv ein annan glatt dag for nokre år sidan.
Glatte tankar.
Glatta er over oss.
Speilblanke vegar,
fårlege trapper,
og
glatte tankar.
Etter to – tre fine verveker har det no grugna til og vind og regn står på meteorologane sin meny no om dagen. Då er det kanskje på sin plass å grava fram eit “gamalt” rim og senda det ut i skoddedagen…
…fikk vi slått alle nedbørsrekorder som media, meteorologer og store deler av befolkningen har ventet på i hele desember.
Ikke før rekorden var et faktum våknet vi til en lys og klar morgen. Ikke en sky, ikke en regndråpe og ikke et vindpust. Ja, ikke å forglemme, vi ser heller ikke forurensingsskyen inne over byen. Nå håper jeg bare at media kan konsentrere seg om, og lete fram godversrekorder vårherre kan strekke seg etter på nyåret…Hva med en regnfri og skyfri januar. Det hadde vært noe… Men, som han sa mannen da han tok på seg to undikker, en den rette veien og en bak fram, “Det er best å være trygg”. Gubben er derfor utstyrt med både turtøy og lesestoff. Ha en fortsatt god romjul…
Når eg ser ut glaset og samstundes tenkjer på året som snart ebbar ut, tenkjer eg at det kan høva å republisera eit rim eg skreiv i 2011. Som de vil sjå er ikkje dei klimamessige endringane så store. Ja sett bort frå vårfrosten i 2011 då. Så attende til det eg ser gjennom glaset i dag, det kan samanfattast i tre ord.: Vind, regn, skodde. Då er det godt å vera pensjonist og sleppa å tenkja på å gå utom døra, samstundes som ein kan gle seg til 14 dagar i sol og varme.
Veråret 2011.
Dette året har bydd oss så mykje, men mest av alt, uroleg ver. Er verlaget no styrt av han Tykje, og har han i år vore sur og sær?
Det starta med frost og snø. Me baska lenge med kulde og is. Ville det aldri spira på vår bø? Skulle me ikke få kjenna vårleg bris?
Sumaren gjekk med regn og vind, det surkla i klær og sko. Me sakna dei ljose sumarsinn, og sumarhabitten fekk ligga i ro.
Me ynskte oss så ein herleg haust, med vakre fargar og måneljos. Men stormane bles bort fast og laust, og gav oss slett ingen førjulskos.
Me lyder til fredspriskonserten i vår kveldsfreda stove. kva glede gjev underhaldningseksperten når uværsgudane aldri vil sove.
For her flerrar lyna i eitt framfor glaset og lufta er fylt av torebrak. Sjølv katten skremest av uverskalaset, og alle er glad dei er under tak.
Men gå ikkje rundt som ein grå pessimist. Gløym dette traurige året. Sats på at neste års godversgnist vil vara og varma. Du sler ut håret! 12.12.2011.M-m.
Ein av oss som tykkjer at vedvarande regn og kulde no i snart eit halvår får vera meir enn nok. Me har nok sett sola innimellom, men då i små gløtt, nærast for å terga oss opp og minna oss på at ho er der, men ikkje for oss. Ergrar du deg over at den eine dagen stort sett er lik den andre med vasstjukke og vind, og kjenner du deg av og til litt deppa over alt det dårlege veret. Du er sikkert ikkje åleine, men då skal du vita at du då tilhøyrer dei mindre intelligente. Det har nemleg viskapen på NTNU ved ein professor ved psykologisk institutt der oppe synsa seg fram til. Han meiner, som dei fleste av oss andre at å kle seg godt og gå ut i ruskeveret kan vera ei positiv greie. Medan me døydelege kanskje tykkjer at ein regnverstur i ny og ne kan vera ei positiv oppleving, går det fram at han meiner at me bør gjera til ein vane å lika ruskeveret. Andre haldningar tyder på lågare intelligensnivå. Han meiner også at der er fire greier me kan gjennomføra i regnveret.
1. Peiskos og andre positive inneopplevingar (eg vågar ikkje heilt å tenkje på kva han meiner her). 2. Tenkje på at det er betre med ruskever enn med 45 grader varme. (me treng ikkje 45 grader professor, me har berre eit lite ynskje om å få sjå 20-talet nokre dagar før sola snur). 3. Sosialt fellesskap, kanskje med ei flaske vin (kva seier edruskapsnemda då om dette vert ei dagleg øving) 4. Fint å vera ute med gode klær i uværet. (men det hadde jaggu vore bra å fått teke seg ein tur i hagen i shortsen ein sumardag).
Eg må berre innsjå at mitt intellingensnivå ligg i det lågaste skiktet. Eg har lenge lurt på det, men denne våren og professoren sine analyser har bekrefta det. Så får me berre venta på at det vert forska på emnet, uver og intelligensnivå, og at toppetasjen til oss verskeptikarar kan lyftast litt ut or uversmyrkret att.
Ha ein dag utan uversykja og med aukande intelligens.
Ja, slik står malingsprosjektet mitt nå – absolutt stille. Hvorfor ? Jo, fordi høyere makter må ha tatt feil av regndansene nede i Afrika og så feilsendt regnskyllene nordover til oss i stedet. I alle fall er utemaling for tiden komplett umulig. Og jeg som var overbevist om at vi nå er inne i mai, den skjønne, milde. Nå er det slik at moderne maling tørker på rekordtid, men det er ikke langt mellom regndråpene heller! Så er det bare å håpe på at stillasutleieren ser i nåde på oss når han skriver regningen, ettersom det kan se ut for at vi kommer til å oversitte avtalt leietid. Hermed oppfordres alle mine bloggkontakter til å utføre regndanser med adresse Afrika. Der trenger de nedbør…Her på berget har vi nok av det…
No kjennes det mest som me har levd i ei kaldsleg vassbyge sidan årsskiftet. Ein og annan dagen med ei bleik vintersol har det vore, men no trur eg at me omsider fortener eit veromslag.
Og det kjem heilt sikkert no ettersom gubben har tinga seg ei veke til varmare himmelstrok. Det brukar å ordna seg med godver når han forlet gamlelandet.
Det hende i alle fall i fjor på denne tida då han rømde gamlelandet for dei kalde vassbygene. Sjå berre på «åndsverket» under. Det vart skrive før turen til Lanzarote i fjor?
Good-bye drittver.
Så har kjerringa vorte lei, og gubben attpåtil vrien og sur. Uversvinteren inspirerte dei til ein uplanlagd sydentur.
Gubben hadde snautt vakna i si seng, då kjerringa kom med billetten. «Om to dagar ligg du ved eit basseng, ligg ikkje der og ver morgongretten».
No vart det fart i ein gamal skrott, sumarkleda laut leitast fram. Gløymt var stillongs, skjerf og vott. Nei no laut han roa ned med ein dram.
Raskt var kofferten pakka til toppen, godt assistert av frua. Kjende han yngdes, den gamle kroppen, som no skulle få sol på hu(d)a
Snart sto han på Flesland strigla og klar, i sin fargerike sumarhabitt. No gjev han han vinterdrittveret svar, dreg ned til sola med seg og sitt. 19.03.2014.M-m.
…til oss som ofte tar den lette veien og følger “den store flokk”. I min digitale vandring fant jeg i dag en ganske tankevekkende “guideline” over hvor lett det kan være å følge feil flokk. Ta en titt på denne… Jaja, ha en fin dag anyway… Her sitter vi og venter på den annonserte solformørkelsen i regn og tåke. Ingen fare for synsskader av formørkelsen på våre kanter. Vårherre beskytter oss alle med effektivt solfilter og ditto brannslukking om det, mot formodning, skulle slippe gjennom en farlig stråle….
