—etter nyttår har ikke bare vært lett, men nå som det lysner ørlite i liene og vinterstormer og øsregn forhåpentligvis har tatt seg en laaaaang pause får jeg gjøre et forsøk. I dag blir det noen bilder tatt fra en fransk humornettside. Så får utfordringen for mine bloggkontakter bli å finne ut av de få ordene som måtte følge tegningene. Først litt fra et uutømmelig tema… Dette kan vel forstås uten videre teksting. Jaja!
Januar. Eg har mest gløymt den store saka, kyrkja skal tapa sin vigselsretten. Vonar me får behalda bryllupskaka, brudgomstalen og brurebuketten. Giftarmål vert vel til byråkrati, slik det høver eit moderne demokrati.
Februar. Høgre vil ha bort formueskatten. No er det valkamp, tjo og hei! Dei raudgrøne fresar som gamlekatten, når rivalane kjem i hans leid. Dei rikaste må?kje få skattelette. Den bågule sida må skjøna dette.
Mars. Så lyt eg vitja han Giske att Han er travel på mobiltelefonen. Han må visst ringja dag og natt, for no er han oppe i kvarte millionen. Men veneflokken er visst ganske stor, Då er det?kje rart at rekninga gror.
April. Vår oljeminister tøyer strikken og tek opp arven etter bestefaren. Medan den gamle poserte i undikken syner ungdommen rumpa og veslekaren. Ein skrivekåt journalist var på staden. Og då starta den politiske balladen.
Mai. 17. Mai, vår grunnlovsdag, då kranglar me kva for flagg me skal bera. Men dagen skal me då feira i lag, og sjølvsagt skal flaggborgene norske vera. Kva er det me feirer i prosesjonen. Jau, samling og truskap om konstitusjonen.
Juni. No skal sjukefråværet ned, då må det syngjast i lunchen. Og her lyt alle vera med. Har nokon kikka for djupt i punchen? Har eg no vorte spikande galen, skal songen hjelpa på arbeidsmoralen?
Juli. Så startar endeleg valkampslaget, skuldingar og skambod vil hagla tett. Alle vil på det styrande laget, skaffa seg politisk makt, rett og slett. Valkamp er tidtrøyte for gamal gubbe, som har overlevd mang ei politisk stubbe.
August. Så har han Jens hengt seg opp i leiarstil. Han krev meir enn vit for å vera bas. Det er ikkje nok å vera fanastril, og pynta seg med skarre-r og anna stas. Nei, du lyt høyra til inste oslo-klanen og ha drukke den sterkaste Møller-tranen.
September. Stortingsvalet er endeleg over, dei blågrå skal ta over makta. Vil dei halda alt kva dei lover, og vert dei samde om styringspakta? Her lyt nok sveljast kamelar og elefantar, me vonar at styringslysten ikkje vantar.
Oktober. Så sto dei der blide framfor vårt slott, ei ny regjering var født, eit makeskifte frå raudt til blått, dei nye ministrane smilte så søtt. No er dei i gong med den viktige jobben, akkompagnert av den politiske mobben.
November. Me har hatt meistrar i båt og kajakk, for ikkje å snakka om skeiser og ski. No har me jamvel fått ein i sjakk ein meister i konsentrasjon og strategi. Tolmodige framfor sjåarskåpet, kom sigersgleda i staden for håpet.
Desember. Så har han endeleg landa, guden som byen har venta lengje. Pressa fylt med forvitskap til randa, kom til Flesland i «store flengje». Og der var han, vårfrelsarmann; den nye trenaren til Brann. 01.01.2014.M-m.
