Rådhussalen er stivpynta til stor festivitas. Kongehus, ministrar, diplomatar, ja dei fleste som betyr noko i Olalandet har reist seg opp for å heidra Malala Yousafzai og Kailash Satyarti som velfortent nett har fått overlevert medalje og diplom som prov på årets fredspris.
Då kjem brått ein kar og viftar med eit meksikansk flagg framfor fredsprisvinnarane. Etter ei kort stund (12 sek) vert den ubedne gjesten handfast ført ut frå den høgtidelege seremonien.
Eg sit  forfjamsa framfor TV-ruta og undrar meg. Var dette verkjeleg eit planlagd innslag eller var det ein inntrengjar som var på ferde.
Nei, det kunne ikkje vera det siste for i samband med fredsprisutdelinga hadde det hengt helikopter over tigerstaden i fleire dagar, og politi som var vepna til tennene såg ein over alt i sentrum. I tillegg til dette var vakthald og passeringskontrollar inn til seremonien i rådhuset bombesikre, bokstaveleg tala.
Sikringa av dei sårbare fredsprisvinnarane var på plass ? trudde me.

Annonsørinnhold

Freshe sneakers: Dette er skoene som gjelder i vår

Ikkje minst var me trygge på at politi og ansvarlege for tryggleik som hadde fått mulitmillionars opprustning etter det me lyt kalla som den tragiske 22. juli skandalen då lite politiarbeid fungerte (ref Gjørvkommisjonen). Etter opprustinga er det halde større og mindre øvingar på tryggleiken kor me har vorte fortalt kor mykje betre sikringsarbeid fungerer no.

Så attende til episoden i råshuset. Det var nok ikkje ein av dei inviterte gjestene som kom fram i TV-ruta mi.. Det var ein inntrengjar som uhindra hadde passet alle kontrollar og nådd heilt fram til heidersgjestene. No ville lukka at han slett ikkje hadde planar om å skada nokon. Han ville ha litt blest om tilhøva for unge i sitt eige land, Mexico.
Men, kva om han hadde vore ein terrorist med våpen og vond vilje. Kva kunne då ha hendt. Det tanken torer eg ikkje tenkja ein gong.

Men kva vert nå gjort med denne sikringsskandalen.
Jau, politiet får vel i oppdrag å evaluera seg sjølv. Då ser eg føre meg at sluttrapporten etter den pinlege sikringsskandalen vert pakka inn i bomull, og kor ein eller annan av polititoppane stig fram i sin stilige uniform og tek episoden til etteretning (kva det måtte liggja i det).
Me toar våre hender og livet går vidare samstundes som me vert fortald at «nu går alt så meget betre».
Skal me tru på det .: NEI!